ایواندر هالیفیلد(Evander Holyfield)

ایواندر هالیفیلد (به انگلیسی: Evander Holyfield) (زادهٔ ۱۹ اکتبر ۱۹۶۲ در آتمور، آلاباما) مشت‌زن بازنشستهٔ آمریکایی است که از سال ۱۹۸۴ تا ۲۰۱۱ به رقابت پرداخت. وی در اواخر دهه ۱۹۸۰ و در اوزان سنگین‌وزن در اوایل دهه ۱۹۹۰ به عنوان قهرمان انکار ناپذیر در سنگین‌وزن سلطنت کرد. هالیفیلد تنها بوکسوری است که در دو دسته سنگین‌وزن و نیمه سنگین‌وزن (Cruiserweight) صاحب عنوان است. او تنها بوکسوری است که چهار بار عنوان قهرمانی سنگین‌وزن جهان را به دست آورده‌است.

هالیفیلد از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲ عناوین WBA ,WBC و IBF را کسب کرد، همچنین از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۴ مجدداً عناوین WBA و IBF را کسب کرده و از سال ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۹؛ برای بار سوم عنوان WBA را نیز به خود اختصاص داده‌است. او از سال ۱۹۹۷ تا ۱۹۹۹ برای سومین بار عنوان IBF و عنوان WBA برای چهارمین بار از ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۱ بدست آورده‌است.

هالیفیلد در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۸۴ به عنوان بوکسور آماتور نماینده ایالات متحده بود و در بخش نیمه سنگین‌وزن موفق به کسب یک مدال برنز شد. وی در سن ۲۱ سالگی به بوکسور حرفه ای تبدیل شد و در سال ۱۹۸۵ به دسته نیمه سنگین‌وزن رفت و در سال بعد اولین قهرمانی جهان را بدست آورد و در سال بعد نیز دوایت محمد قوی (Dwight Muhammad Qawi) را شکست داد. سپس هالیفیلد برای پیروزی در عناوین WBC و IBF، ریکی پارکی (Rickey Parkey) و کارلوس دو لئون (Carlos De León) را شکست داد و بدین ترتیب قهرمان بلامنازع نیمه سنگین‌وزن (Cruiserweight) جهان شد. او در سال ۱۹۸۸ به دسته سنگین‌وزن رفت و بعداً در سال ۱۹۹۰ باستر داگلاس را شکست داد تا مدعی عناوین سنگین‌وزن WBA , WBC و IBF و قهرمانی انکار ناپذیر وزن سنگین‌وزن شود.

ایواندر پیش از آن که نخستین باخت حرفه ای خود را در سال ۱۹۹۲ در مقابل ریدیک بو (Riddick Bowe) تجربه کند، با موفقیت سه بار از عناوین خود دفاع کرد و پیروزهای قهرمانان سابق جورج فورمن و لری هولمز را به دست آورد. هالیفیلد یک سال بعد در یک بازی برگشت با شکست ریدیک بو تاج پیروزی را دوباره بدست آورد و عناوین WBA و IBF (بو قبلاً عنوان WBC را از دست داده بود) را تصاحب نمود. هالیفیلد بعداً در اثر عصبی مبارزه کردن در مقابل مایکل مورر (Michael Moorer) در سال ۱۹۹۴ این عناوین را از دست داد.

هالیفیلد در سال ۱۹۹۴ بنا به توصیه پزشک مجبور به بازنشستگی شد و تنها یک سال بعد در کمال سلامت دوباره بازگشت. وی در سال ۱۹۹۶ مایک تایسون را شکست داد و عنوان WBA را پس گرفت و این مسابقه توسط مجله رینگ به عنوان مبارزه سال و مبارزه آغاز سال نام گرفت. این باعث شد هالیفیلد اولین بوکسور پس از محمدعلی باشد که سه بار عنوان قهرمانی سنگین‌وزن جهان را کسب کرد. هالیفیلد در بازی برگشت در برابر تایسون در سال ۱۹۹۷ پیروز شد، که در مرحله دوم این مسابقه تایسون به دلیل گاز گرفتن بخشی از گوش هالیفیلد بازنده اعلام شد. البته بعدها مایک تایسون در یک ملاقات از هالیفیلد به خاطر گاز گرفتن گوشش عذرخواهی کرد که هالیفیلد اظهار کرد که می‌خواسته در همان مسابقه تلافی کند اما به خاطر برخی اعتقادات مذهبی این کار را نکرده البته به همین دلیل بسیار مورد توجه همگان قرار گرفت. در طول دوره سلطنتش به عنوان قهرمان، وی همچنین از مایکل مورر انتقام شکستش را گرفته و عنوان IBF را پس گرفت.

در سال ۱۹۹۹، او برای جدال بر سر قهرمانی WBA , WBC و IBF با لنوکس لوئیس روبرو شد و این مسابقه با تساوی اختلافاتی جنجالی به پایان رسید. هشت ماه بعد هالیفیلد در یک بازی برگشت شکست خورد. سال بعد، وی جان رویز را به عنوان قهرمانی بدون عنوان WBA شکست داد و به اولین بوکسور تاریخ تبدیل شد که چهار بار برنده عنوان سنگین‌وزن جهان شد. هالیفیلد هفت ماه بعد یک دیدار برگشت مقابل رویز را از دست داد و برای سومین بار با تساوی روبرو شد.

هالیفیلد در سال ۲۰۱۴ بازنشسته شد.

جایگاه در رده‌بندی‌های معتبر جهانی

رتبه ۱۱ در جدول رتبه‌بندی قهرمانان سنگین‌وزن جهان سایت معتبر بوکس رک (به انگلیسی: BoxRec) قبل از ویتالی کلیچکو، بعد از جیمی بیوینس.
رتبه ۷۷ در فهرست «۱۰۰ نفر بزرگ‌ترین پانچرهای همه دوران» مجله رینگ (Punch در بوکس به ضربه مهیب و بسیار قوی گفته می‌شود).
معرفی به عنوان دوازدهمین بوکسور برتر ۸۰ سال گذشته از طرف مجله رینگ در سال ۲۰۰۲.
رتبه ۹ جدول بوکس رک (BoxRec) در میان بوکسورهای «پوند فور پوند»(pound for pound) همه دوران (پوند فور پوند به بوکسوری گفته می‌شود که در دسته وزنی بالاتر از خود مبارزه کند).
معرفی به عنوان «بزرگ‌ترین نیمه سنگین‌وزن در تمام دوران» از طرف BoxingScene.