نویسنده و کارگردان مستند ایرانی
رسول ملّاقلیپور (۱۷ شهریور ۱۳۳۴ – ۱۵ اسفند ۱۳۸۵) کارگردان، تهیهکننده و فیلمنامهنویس اهل ایران بود. او از کارگردانان مطرح سینمای جنگ و اجتماعی ایران بود و توانست با فیلم پرواز در شب (۱۳۶۵) سیمرغ بلورین بهترین فیلم جشنواره فیلم فجر دریافت کند. هیوا (۱۳۷۷) ساختهٔ او نیز نامزد این جایزه شد. پس از فوتش نشان افتخار جهادگر عرصه فرهنگ و هنر برای یک عمر فعالیت به خانوادهٔ او اهدا شد.
او در ابتدای انقلاب عکاسی را بهطور آماتور آغاز کرد و با شروع جنگ ایران و عراق به صورت حرفهای به ادامه آن پرداخت و پس از آن به ساخت فیلم مستند از عملیات مختلف جنگ پرداخت. او فیلم کوتاه شاه کوچک را با دوربین ۱۶ میلیمتری ساخت که جایزه بهترین فیلمِ جشنواره وحدت را گرفت. او نخستین فیلم بلند خود را در سال ۱۳۶۳ با نام نینوا با دوربین ۱۶ میلیمتری ساخت و به این ترتیب به سینمای حرفهای راه یافت. با ساخت پرواز در شب (۱۳۶۵) جایزه بهترین فیلم را از جشنواره پنجم فیلم فجر به دست آورد. با افق قدرت کارگردانی خود را به رخ همگان کشید و با ساخت مجنون و خسوف همگام با شرایط روز حرکت کرد. اما با فیلم پناهنده نزد فیلمشناسان به محبوبیت رسید و در سال ۱۳۷۴ اثر مهمّش را که سفر به چزابه باشد ساخت. شکست این فیلم در نمایش عمومی و توقیف نجات یافتگان ملاقلیپور را واداشت تا برای جبران زیان، بدترین فیلم کارنامهاش را رقم بزند: کمکم کن. و برای اثبات تواناییهایش یک سال بعد هیوا را ساخت که در جشنواره هفدهم فیلم فجر جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را علاوه بر جوایز دیگر بُرد. در سال ۱۳۷۸ ملاقلیپور فیلم سه اپیزودی نسل سوخته را ساخت. قارچ سمی که در سال ۱۳۸۰ ساخته شد، تمام ضعفهای کمکم کن و تمام قوتهای نسل سوخته را یکجا با خود داشت - یک فیلم خوشساخت با شخصیتها و نگاهی آشفته و روانپریش. میم مثل مادر ملاقلیپور که اقبال یافته بود یکی از واپسین فیلمهای او بود.
ملاقلیپور در سفر به کربلا برای بازدید لوکیشنها از فرصت استفاده کرد و مستندی نیز به نام شش گوشه عرش را جلوی دوربین برد که فرجامین اثر او محسوب میشود. او در این سفر متوجه شد که هنرمندان برجسته اصفهانی در آنجا مشغول طراحی ضریح امام حسین بن علی هستند. دو شب حضور در کنار این هنرمندان به فیلم مستندی بدل شد. قرار بود بخش دیگر از تصویربرداری این فیلم مستند نیز در اصفهان انجام شود. ملاقلیپور این فیلم را به صورت افتخاری کارگردانی کرد.
او فیلمنامهٔ فیلمهایش را خود مینوشت؛ و شگرد فیلمنامهنویسی را از مطالعهٔ آثار بهرام بیضایی آموخته بود.
کارگردان و نویسنده
وی که همراه با رسول احدی (مدیر فیلمبرداری) به شمال کشور برای نگارش فیلمنامه فیلم بعدی خود (عصر روز دهم) که به مقولهٔ جنگ میپرداخت رفته بود، در ۱۵ اسفند ۱۳۸۵ بر اثر سکتهٔ قلبی جان باخت و آخرین ساختهٔ خود را نیمه تمام گذاشت. مجتبی راعی بعداً با بازنویسی فیلمنامه ملاقلیپور، این فیلم را به تهیهکنندگی منوچهر محمدی جلوی دوربین برد.
به پاس قدردانی از زحمات رسول ملاقلیپور فیلمساز فقید اردبیلی به پیشنهاد استاندار اردبیل، در مراسم اختتامیه اولین جشنواره میلاد سرخ خیابانی به افتخار وی نامگذاری میگردد.
محتوایی که مشاهده میفرمایید به صورت مستقیم از سایت ویکیپدیا برداشته شده است و تیم کاکادو هیچگونه مسئولیتی در قبال تولید و انتشار آن ندارد.