زکری تیلور(Zachary Taylor)

زکری تیلور (به انگلیسی: Zachary Taylor) (زاده ۲۴ نوامبر ۱۷۸۴ – درگذشته ۹ ژوئیه ۱۸۵۰) دوازدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا از حزب ویگ بود. زکری تیلور بین سال‌های ۱۸۴۹ تا ۱۸۵۰ میلادی ریاست جمهوری آمریکا را بر عهده داشت.

زندگی‌نامه

شمالی‌ها و جنوبی‌ها بر سر آزاد بودن برده داری در سرزمین‌هایی که از مکزیک گرفته شده بود اختلاف نظر شدیدی داشتند، به طوری که حتی برخی از جنوبی‌ها، تهدید کردند که از ایالات متحده جدا می‌شوند. موضع زکری تیلور در این زمینه مشخص و محکم بود، تیلور مصمم بود تا اتحاد بین ایالات را حفظ کند و در راه نیل به چنین هدفی توسل به نیروی نظامی را به مصالحه ترجیح می‌داد.

پیش از ریاست جمهوری

زکری تیلور سال ۱۷۸۴ در ویرجینیا متولد شد خانواده اش زمانیکه زاکاری نوزاد بود به کنتاکی رفتند و او در یک مزرعه بزرگ شد. زکری تحصیلات دانشگاهی نداشت و به عنوان افسر در ارتش خدمت می‌کرد. تیلور مدافع برده داری یا تجزیه طلبی جنوبی‌ها نبود، چهل سال کار در ارتش از او ملی‌گرایی قدرتمند و مصمم ساخته بود. او بیش از ربع قرن در جبهه نبرد با سرخپوستها خدمت کرد و در جنگ با مکزیک توانست در جبهه‌های منتری و بوئنا ویستا به پیروزی‌های قابل توجهی دست یابد. تیلور خصوصیاتی داشت که در آن زمان سرمایه‌ای سیاسی به حساب می‌آمدند، سابقه خدمت طولانی در ارتش او را محبوب شمالی‌ها کرده بود، همچنین تیلور برده داری بود که ۱۰۰ برده در تملک داشت و این مسئله رای جنوبی‌ها را جذب می‌کرد. ویگ‌ها، تیلور را به عنوان نامزد حزب برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۴۸ معرفی کردند. لوییس کاس نامزد دموکرات‌ها بود و بر این موضع بود که باید به ساکنان هر منطقه‌ای اجازه می‌داد که خود در مورد برده داری تصمیم بگیرند. تیلور در انتخابات، لوییس کاس را شکست داد و به عنوان دوازدهمین رئیس‌جمهوری آمریکا انتخاب شد. در آن زمان ایالات متحده ۲۳ میلیون و ۱۹۱ هزار و ۸۷۶ نفر جمعیت داشت.

مناقشات بر سر برده داری

زکری تیلور نامزد حزب ویگ بود اما تمایلی نداشت که آلت دست رهبران ویگ در کنگره قرار گیرد. او در موارد بسیاری فراحزبی تصمیم می‌گرفت. در آن زمان رسم بود وقتی قانون اساسی ایالتی یا قوانین ایالتی نوشته می‌شد، مردم می‌توانستند در مورد مسئله برده داری نیز تصمیم بگیرند. زکری تیلور برای آنکه به مناقشات بر سر برده داری در مناطق جدید پایان دهد، از ساکنان نیومکزیکو و کالیفرنیا خواست تا قانون ایالتی خود را تدوین کرده و رسماً برای تشکیل ایالت در این دو منطقه درخواست کنند.

جنوبی‌ها از این مسئله خشمگین شدند زیرا احتمال آنکه این دو ایالت در قوانین خود اجازه برده داری را بدهند بسیار کم بود. از سوی دیگر اعضای کنگره نگران بودند، زیرا احساس می‌کردند رئیس‌جمهوری امتیاز سیاست‌گذاری آنها را غصب کرده‌است. همچنین در راه حل پرزیدنت تیلور چند مسئله جانبی مهم در نظر گرفته نشده بود: نارضایتی شمالی‌ها از فعالیت بازار برده داران در پایتخت و دیگر تقاضای جنوبی‌ها برای در نظر گرفتن قوانین سختگیرانه تری در مورد برده‌های فراری.

ماه فوریه سال ۱۸۵۰، زکری تیلور گردهمایی را با حضور رهبران جنوبی‌ها که تهدید به جدا شدن گرفته بودند برگزار کرد. در این گردهمایی تیلور گفت برای اعمال قانون اگر لازم باشد رهبری ارتش را برعهده خواهد گرفت. او گفت بدون کمترین اکراهی همان‌طور که جاسوس‌ها و فراری‌های جنگ مکزیک را اعدام کرد، افرادی را که در شورش علیه تمامیت ارضی ایالات متحده شرکت کنند، به دار می‌آویزد.

پس از این بود که سیر وقایع به صورت غیرمنتظره‌ای تغییر کرد. پرزیدنت تیلور پس از شرکت در مراسم روز چهارم ژوئیه، جشن استقلال آمریکا، بیمار شد و پنج روز بعد در واشینگتن دی سی درگذشت.

پس از مرگ زکری تیلور، طرفداران مصالحه پیروز شدند و جنگی که تایلور آمادگی مواجهه با آن را داشت ۱۱ سال بعد از مرگ تیلور آغاز شد. در این جنگ ریچارد، تنها پسر تیلور به عنوان ژنرال ارتش کنفدراسیون حضور داشت.