سیاستمدار و سرمایهدار ایتالیایی
کاترین زیتا جونز (انگلیسی: Catherine Zeta-Jones؛ زادهٔ ۲۵ سپتامبر ۱۹۶۹) بازیگر اهل ولز است. او دریافتکنندهٔ افتخارات مختلفی از قبیل یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ فیلم بفتا و یک جایزهٔ تونی بودهاست. او در سال ۲۰۱۰ به دلیل فعالیتهای سینمایی و بشردوستانهاش به مقام فرماندهٔ والا مقام امپراتوری بریتانیا (CBE) منصوب شد.
زیتا جونز از سنین پایین به بازیگری علاقه نشان داد. او در کودکی در تولیدات وست اند از موزیکالهای آنی و باگزی مالون به روی صحنه رفت. او تئاتر موزیکال را در مدارس آموزشی هنر لندن فرا گرفت و نقش برجستهٔ او بر روی صحنه با نمایش خیابان ۴۲ در سال ۱۹۸۷ رقم خورد. اولین فعالیت او بر روی پردهٔ سینما مربوط به بازی در فیلم ناموفق فرانسوی-ایتالیایی ۱۰۰۱ شب (۱۹۹۰) بود و با بازی در مجموعهٔ تلویزیونی بریتانیایی جوانههای دوستداشتنی می (۱۹۹۱–۱۹۹۳) موفقیت بیشتری را کسب کرد. او از سبک بازیگری خود که معمولاً نقش دختران زیبا را ایفا میکرد دلزده شده بود و به لس آنجلس رفت. او با بازی در نقشهایی که بر جذابیت جنسی او تأکید داشت، مانند فیلم اکشن نقاب زورو (۱۹۹۸) و فیلم دزدی تلهگذاری (۱۹۹۹)، خودش را در هالیوود مطرح کرد.
زیتا جونز برای بازی در نقش زن باردار انتقامجو در قاچاق (۲۰۰۰) و خوانندهای قاتل در موزیکال شیکاگو (۲۰۰۲) مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و برای فیلم دوم برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. او در این دهه در بسیاری از فیلمهای پرمخاطب مانند کمدی سیاه ظلم تحملناپذیر (۲۰۰۳)، فیلم دزدی دوازده یار اوشن (۲۰۰۴)، کمدی ترمینال (۲۰۰۴)، و کمدی رمانتیک بدون رزرو (۲۰۰۷) ایفای نقش کرد. سپس حضور او در سینما کمتر شد که در آن زمان به تئاتر بازگشت و در نمایش موسیقی شبانه کوتاه (۲۰۰۹) نقش یک بازیگر پیر را ایفا کرد که برایش جایزهٔ تونی را به همراه داشت. او در دههٔ ۲۰۱۰ فعالیت خود را ادامه داد و در چند فیلم و سریال مانند عوارض جانبی (۲۰۱۳)، رد ۲ (۲۰۱۳) و ونزدی (۲۰۲۲) ایفای نقش کرد.
جدا از بازیگری، زیتا جونز یکی از تبلیغکنندگان برجستهٔ برندهای تجاری است و از اهداف مختلف خیریه حمایت میکند. مبارزه او با افسردگی و اختلال دوقطبی نوع دو به خوبی از سوی رسانهها مستند شدهاست. او با بازیگر مایکل داگلاس ازدواج کردهاست و از او صاحب دو فرزند شدهاست.
کاترین جونز در سپتامبر ۱۹۶۹ به دنیا آمد. با مایکل داگلاس در سال ۲۰۰۰ ازدواج کرده (او ۲۵ سال از همسرش کوچکتر است) و از وی دارای دو فرزند است. او میگوید داگلاس در اولین دیدارشان از وی خواسته تا مادر فرزندانش باشد. ازدواج آنها در ۱۸ نوامبر ۲۰۰۰ در هتل پلازای شهرنیویورک صورت گرفت. اولین پسرشان در ۸ اوت ۲۰۰۰ و در ۲۰ آوریل ۲۰۰۳ نیز اولین دخترشان به دنیا آمد. درسال ۲۰۱۳ مایکل داگلاس و کاترین زیتا جونز تصمیم گرفتند پس از ۱۳ سال ازدواج «برای مدتی از یکدیگر جدا زندگی کنند» تا دربارهٔ زندگی مشترکشان تصمیم بگیرند. وی مبتلا به اختلال دوقطبی است. همچنین او در زمینه خوانندگی نیز مستعد است.
در شیکاگو (۲۰۰۲) به کارگردانی راب مارشال که از موزیکال به همین نام ساخته شد، او در کنار رنی زلوگر نقش خوانندهٔ کلوپشبانهٔ قاتل، ولما کلی، را ایفا کرد. او نگاه و طرز رفتار شخصیت خود را بر مبنای بازیگر لوئیز بروکس ایفا کرد و از آنجایی که فیلمنامه داستانی را برای کلی ارائه نمیکرد، او تلاش کرد تا «زرق وبرق» و «استیصال» شخصیت خود را از طریق «ظواهر مختصر و تفاوتهای جزیی» به نمایش بگذارد. این فیلم و نقشآفرینی او مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. شیکاگو ۳۰۶ میلیون دلار در سراسر جهان فروش داشت و دریافتکنندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین فیلم بود. او برای بازی در این فیلم برندهٔ جوایز اسکار، انجمن بازیگران فیلم و بفتای بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد.
موفقیت شکوفههای دوستداشتنی می (۱۹۹۱–۱۹۹۳) زیتا جونز را یک سلبریتی در بریتانیا ساخت، و زندگی شخصی او از آن زمان از سوی رسانهها نگاشته شدهاست. روابط او در اوایل دههٔ ۱۹۹۰ با شخصیت تلویزیونی جان لزلی، خواننده دیوید اسکس و ستارهٔ پاپ مایک هکنال از سوی مطبوعات بریتانیایی بسیار گزارش شده بود. در اواسط دههٔ ۱۹۹۰، او برای مدتی کوتاه با بازیگر اسکاتلندی انگوس مکفادین نامزد شد. در مصاحبهٔ سال ۱۹۹۵ با دیلی میرور، او سبک زندگی خود را چنین توصیف کرد: «من مینوشم، من بددهنی میکنم، من سکس را دوست دارم».
زیتا جونز در اوت ۱۹۹۸ در جشنواره فیلم آمریکایی دوویل در فرانسه پس از معرفی کردن بهوسیلهٔ دنی دویتو با بازیگر آمریکایی مایکل داگلاس (که با هم در یک تاریخ متولد شدهاند و ۲۵ سال از او بزرگتر است) آشنا شد. آنها در ۳۱ دسامبر ۱۹۹۹ نامزد کردند و پس از اینکه طلاق داگلاس قطعی شد، در ۱۸ نوامبر ۲۰۰۰ در هتل پلازا در شهر نیویورک ازدواج کردند. این مراسم مورد توجه که هزینهٔ آن ۱٫۵ میلیون پوند تخمین زده میشود، از سوی بیبیسی بهعنوان «جشن عروسی سال» نامگذاری شد. آنها قراردادی ۱ میلیون پوندی با مجلهٔ اوکی! برای انتشار عکسهای این رویداد امضا کردند و سایر مطبوعات اجازه ورود به آن را نداشتند. به رغم این موضوع، روزنامهنگاران مجله هلو! بهطور مخفیانه از مراسم عکس گرفتند و این زوج با موفقیت از مجله به دلیل تجاوز به حریم خصوصی طرح دعوی کردند. زتا جونز و داگلاس دو فرزند دارند: یک پسر، دیلن مایکل (زادهٔ اوت ۲۰۰۰)، و یک دختر، کریس زتا (زادهٔ آوریل ۲۰۰۳). این خانواده تا سال ۲۰۰۹ در برمودا و تا سال ۲۰۱۶ در روستایی در ایالت نیویورک زندگی میکردند. این خانواده دارای یک ملک ساحلی در نزدیکی وایدهموسا، مایورکا است.
در سال ۲۰۱۰، داگلاس به سرطان زبان تشخیص داده شد و زیتا جونز با دورانی از لحاظ احساسی آشفته مواجه گردید. این عامل منجر به ابتلای او به افسردگی شد و به رغم درک اولیه، او علناً در مورد ابتلا به اختلال دوقطبی نوع دو صحبت کرد. او در سال ۲۰۱۱ و بار دیگر در ۲۰۱۳ با مراجعه به بیمارستان به دنبال معالجه بود. به دلیل استرس ناشی از بیماری هر دو، این زوج در سال ۲۰۱۳ تصمیم گرفتند بهطور جداگانه زندگی کنند، اما بدون اقدام قانونی برای جدایی یا طلاق. آنها در سال ۲۰۱۴ آشتی کردند و داگلاس گفت آنها «قویتر از همیشه» بودند.
محتوایی که مشاهده میفرمایید به صورت مستقیم از سایت ویکیپدیا برداشته شده است و تیم کاکادو هیچگونه مسئولیتی در قبال تولید و انتشار آن ندارد.