هوگو چاوز(Hugo Chávez)

هوگو رافائل چاوز فریاس (تلفظ اسپانیایی: [ˈuɣo rafaˈel ˈtʃaβes ˈfɾi.as]) (به اسپانیایی: Hugo Rafael Chávez Frías) (زاده ۲۸ ژوئیه ۱۹۵۴ - درگذشته ۵ مارس ۲۰۱۳) چهل و پنجمین رئیس‌جمهور ونزوئلا بود. چاوز به عنوان رهبر «حزب بولیواری چپ» و «انقلاب بولواری» شناخته می‌شود و به خاطر سیاست‌های سوسیال دموکراتیک، ضدیتش با جهانی‌سازی نئولیبرالی و سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا، و حمایت از مواضع ایران و فلسطین مشهور بود. او مؤسس حزب چپگرای «جنبش جمهوری پنجم» بود^∗ و به دلیل ابتلا به سرطان در سال ۲۰۱۳ در سن ۵۸ سالگی درگذشت. هوگو چاوز در ۱۹۹۸ برای نخستین بار رئیس‌جمهور ونزوئلا گردید و در انتخابات ۲۰۰۲ و ۲۰۰۶ نیز دو بار به این سمت برگزیده شد. وی در انتخابات سال ۲۰۱۲ نیز برای بار چهارم به پیروزی رسید، ولی بیماری، او را برای ایراد سوگند ریاست جمهوری ناتوان کرده بود.

زندگی‌نامه

چاوز دومین فرزند از شش فرزند هوگو دِ لوس ریِس چاوز و النا فریاس دِ چاوز بود که در ۲۸ ژوئیه ۱۹۵۴ در منطقهٔ روستایی سابانتا در ایالت باریناس به دنیا آمد. او در ۱۶ سالگی به ارتش ونزوئلا پیوست و توانست به درجه سرهنگ دومی برسد.

نام او برای نخستین بار در ۱۹۹۲ بر سر زبان‌ها افتاد؛ هنگامی که کودتایی نافرجام را بر ضد رهبر وقت، کارلوس آندرس پرز، به انجام رساند. او پیش از افتادن به زندان، در جلوی دوربین‌های تلویزیونی گفت که کودتایش «برای حالا» ناموفق بوده‌است. این سخن او هواداران بسیاری برایش در میان فقیران ونزوئلا پدیدآورد، چرا که مردم فرودست در آن هنگام بر این باور بودند که دولت وقت فاسد است و به آن‌ها توجهی نمی‌کند.

چاوز پس از به زندان افتادن، همرزمانش را به بر زمین گذاشتن سلاح ترغیب کرد.

من از شما برای وفاداریتان، بهایتان، و پایمردی‌تان تشکر می‌کنم، و من، در برابر کشور و در برابر همه شما، مسئولیت این حرکت نظامی بولیواری را بر عهده می‌گیرم.

او در سال ۱۹۹۴ توسط رئیس‌جمهور وقت، رافائل کالدرا، مورد عفو قرار گرفت و پس از آن اقدام به راه‌اندازی کارزاری سیاسی کرد. کارزار سیاسی او باعث شد چهار سال بعد، در ۱۹۹۹، بتواند بانوی رقیب خود را شکست دهد و به ریاست‌جمهوری ونزوئلا برسد.

شکست در همه‌پرسی ونزوئلا

در همه‌پرسی خبرساز سال ۲۰۰۷ هوگو چاوز برای افزایش اختیارات خود پیشنهاد تغییرات گسترده‌ای را در ده‌ها ماده از قانون اساسی ونزوئلا داده بود. در قانون اساسی جدید محدودیت تصدی مقام ریاست جمهوری، که در آن زمان حداکثر دو دوره متوالی تعیین شده‌بود (اما خود وی در سال ۲۰۰۶ این قانون اساسی را نادیده گرفت و برای بار سوم کاندید و با تقلب گسترده رئیس‌جمهور شده‌بود)، برداشته می‌شد. از دیگر تغییرات مهم پیشنهادی هوگو چاوز، می‌توان به لغو استقلال بانک مرکزی ونزوئلا و قرار گرفتن آن تحت نظر رئیس‌جمهوری اشاره کرد.

نهایتاً در همه‌پرسی ۳ دسامبر ۲۰۰۷ میلادی، ۵۱٪ شرکت کنندگان در انتخابات به درخواست وی برای تغییر در قانون اساسی ونزوئلا رای مخالف دادند.

سیاست خارجی

هوگو چاوز در دوران ریاست جمهوری خود سیاست خارجی خود را برپایه دیپلماسی نفتی قرار داد. او در ۲۰۰۷ پیشنهادی ارائه کرد که مطابق با آن برخی از کشورهای آمریکای جنوبی و آمریکای لاتین این امکان را می‌یافتند که بهای ۴۰ درصد از نفت خریداری شده از ونزوئلا را برای ۲۵ سال، با سود تنها یک درصد، عقب بیندازند. منتقدان چاوز او را متهم می‌کنند از ثروت نفتی کشور برای گسترش نفوذ سیاسی خود و دولت کوبا در سراسر منطقه استفاده می‌کند. چاوز میلیاردها دلار از درآمدهای نفتی ونزوئلا را در کشورهای دیگر آمریکای لاتین سرمایه‌گذاری یا صرف کمک به بازپرداخت بدهی کشورهایی چون آرژانتین و برزیل کرد.

در نوامبر سال ۲۰۰۷ میلادی و در اجلاسی در شیلی، او در حضور نخست‌وزیر وقت اسپانیا، خوزه لوئیز رودریگز ساپاترو، و پادشاه اسپانیا، در سخنانی خوزه ماریو ازنار را فاشیست خطاب کرد. علی‌رغم تذکر زاپاته رو به چاوز، او بر سخنان خود اصرار ورزید که در نهایت پادشاه اسپانیا با گفتن جمله «چرا خفه نمی‌شی؟» به این سخنان واکنش نشان داد. چاوز اعلام کرد که این جمله را نشنیده‌است. در سال ۲۰۰۷ هوگو چاوز اعلام کرد که از دولت‌های اروپایی و آمریکا خواهد خواست گروه شورشی چپی فارک در کلمبیا را تروریست قلمداد نکنند. رئیس‌جمهور کلمبیا در واکنش به این موضوع اعلام کرد که اعضای فارک تروریست‌هایی هستند که برای براندازی دولتی که به شیوه‌ای دموکراتیک انتخاب شده، با قاچاق کوکائین هزینه عملیات خود را تأمین می‌کنند، کودکان را بکار می‌گیرند و مین کار می‌گذارند.

او همچنین بر نزدیکی با افرادی چون فیدل کاسترو، محمود احمدی‌نژاد و ولادیمیر پوتین علاقه‌مند بود. وی در سال ۲۰۰۰ در طی سفر خود به ده کشور عضو اوپک با صدام حسین، رئیس‌جمهور وقت عراق، دیدار کرد.

سیاست اقتصادی

در طول ریاست جمهوری چاوز در بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۴ رشد اقتصادی ونزوئلا به ۱٫۲٪ سقوط کرد. ولی با افزایش درآمدهای نفتی و پایان اعتصابات در صنعت نفت ونزوئلا رشد اقتصادی افزایش پیدا کرد و در سال ۲۰۰۴ به ۱۸٪ رسید. در سال ۲۰۰۷ صادرات نفت و گاز ۹۰٪ صادرات ونزوئلا را تشکیل می‌داد. در سال ۲۰۰۶ تجارت با ایالات متحده آمریکا ۵۳٪ کل تجارت ونزوئلا را تشکیل می‌داد. میزان تورم در سال ۲۰۰۸، ۳۱٫۴٪ بود. هوگو چاوز در سال ۲۰۰۷ اعلام کرد که ونزوئلا باید از بانک جهانی خارج شود. پس از ملی شدن یک پروژه نفتی در ونزوئلا، و خروج شرکت آمریکایی اکسون موبیل از این پروژه این شرکت به وسیلهٔ شکایت‌هایی در کشورهای انگلیس، هلند و آمریکا موفق به مسدودسازی ۱۲ میلیارد دلار از دارایی‌های شرکت نفت دولتی ونزوئلا شد.

رابطه با رسانه‌ها

در سال ۲۰۰۵ چاوز شبکه تلویزیونی TeleSUR را برای رقابت با شبکه منطقه‌ای سی‌ان‌ان اسپانیولی (CNN en Español) راه اندازی کرد. در سال ۲۰۰۶ چاوز پروانه اجازه پخش امواج رادیویی شبکه تلویزیونی RCTV دومین شبکه تلویزیونی ونزوئلا را به اتهام حمایت از کودتا علیه دولت، تمدید نکرد. و یک شبکه تلویزیونی دولتی جایگزین آن شد. ده‌ها هزار تن از مردم ونزوئلا در تظاهراتی این اقدام را محکوم کرده و آن را تلاشی برای خاموش کردن صدای مخالفان دانستند.

مرگ

هوگو چاوز رئیس‌جمهور ونزوئلا چند سال با سرطان دست‌به‌گریبان بود و سرانجام ۵ مارس ۲۰۱۳ در ۵۸ سالگی درگذشت.

به دلیل مرگ وی قرار شد انتخاباتی زود هنگام در ونزوئلا ۳۰ روز پس از مرگ وی برگزار شود.

جستارهای وابسته

• چاوزیسم

پانویس

• ^ Universidad Católica Andrés Bello
• ^ Munckton
• ^ Ellner
• ^ McCoy

منابع

پیوند به بیرون

• چاوز و ریاست جمهوری مادام العمر
• ونزوئلا شعله‌های انقلاب روی چاه‌های نفت
• مارکسیسم و بلیواریسم - مشخصه اصلی روند جاری در ونزوئلا
• زندگی‌نامه چاوز
• وقتی مرگ «هوگو رافائل چاوز فریاس» در ایران عزای عمومی می‌شود!تابناک
• رئیس‌جمهور و خصوصی‌سازی اعتقادات شیعه!تابناک