اندرو جکسون(Andrew Jackson)

اندرو جکسون (به انگلیسی: Andrew Jackson) (زاده ۱۵ مارس ۱۷۶۷ – درگذشته ۸ ژوئن ۱۸۴۵) وکیل، سرباز و دولتمرد آمریکایی بود که به‌عنوان هفتمین رئیس‌جمهور تاریخ آمریکا بین سال‌های ۱۸۲۹ تا ۱۸۳۷ میلادی مسئولیت ریاست جمهوری آمریکا را بر عهده داشت. در دوران ماقبل ریاست جمهوری او بود که انشعاب‌هایی در حزب دموکرات-جمهوری‌خواه به وجود آمد و جکسون به حزب تازه تأسیس دموکرات پیوست. او از حامیان استقلال تگزاس از مکزیک و تأسیس جمهوری تگزاس به حساب می‌آمد.

زندگی‌نامه

اندرو جکسون ، هفتمین رئیس‌جمهوری ایالات متحده، سال ۱۷۶۷ در کارولینا به دنیا آمد. او تحصیلاتی پراکنده داشت و در جوانی به مدت دو سال حقوق خواند و به عنوان یکی از وکلای برجسته تنسی شهرت یافت. اندرو جکسون نسبت به شرافت خانوادگیش بسیار حساس بود و بر سر همین مسئله، در چندین منازعه و دوئل شرکت کرد. وی مردی را که به همسرش «راشل» تهمت زده بود، در دوئلی کشت. اندرو جکسون، نخستین مردی بود که از تنسی به مجلس نمایندگان آمریکا راه یافت. او همچنین مدت کوتاهی در مجلس سنا خدمت کرد. اندرو جکسون در جنگ سال ۱۸۱۲ حضور داشت و توانست در نیو اورلئان بریتانیایی‌ها را شکست دهد. پس از این بود که جکسون به یک قهرمان ملی تبدیل شد. در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۲۸و زمانیکه جمعیت ایالات متحده آمریکا ۱۲ میلیون و ۸۶۶ هزار و ۲۰ نفر بود،اندرو جکسون از حزب دموکرات-جمهوری‌خواه به عنوان هفتمین ریاست جمهوری ایالات متحده انتخاب شد. اندرو جکسون در نخستین سخنرانی سالانه‌اش در برابر کنگره، پیشنهاد حذف کالج الکتورال را مطرح کرد. او همچنین سعی کرد تا شیوه انتصاب و در اختیار گرفتن مشاغل فدرال را دموکراتیک کند. وضعیت در زمان پرزیدنت جکسون به گونه‌ای بود که دستگاه‌های دولتی بر اساس روابط استخدام می‌کردند و حتی یک سناتور نیویورک هم در آن زمان رسماً به این مسئله اشاره کرده بود. جکسون در قبال این مسئله، دیدگاه نسبتاً متعادلی داشت. او کارمندانی را که تصور می‌کردند دوران تصدی شان دائمی است تقبیح می‌کرد و معتقد بود وظایف دولتی باید چنان ساده و واضح باشند که مناصب دولتی بتواند در میان متقاضیانی که شایستگی اشغال آن را دارند در گردش باشد. در ژانویه ۱۸۳۵، او از اولین سوء قصد به یک رئیس‌جمهور مستقر جان سالم به در برد. سرانجام اندرو جکسون روز هشتم ژوئن سال ۱۸۴۵ و در ۸۹ سالگی و در ملک شخصی‌اش در تنسی در گذشت.

سیاست داخلی در زمان اندرو جکسون

از نظر سیاست داخلی موضع‌گیری‌ها تقریباً شفاف بود، دو حزب از «حزب قدیمی جمهوری خواهان» انشعاب کرده بودند. جمهوری خواهان دموکرات یا دموکرات‌ها طرفدار جکسون بودند و جمهوری خواهان ملی یا ویگ با پرزیدنت جکسون مخالفت می‌کردند. پشت پرده اتهاماتی که به جکسون زده می‌شد این نکته نهفته بود که جکسون برخلاف روسای جمهوری پیشین در زمینه سیاست گذاری به خواست کنگره گردن نمی‌نهاد، اما در عوض از قدرت وتو و رهبری حزبش برای فرمان دادن استفاده می‌کرد.

از جمله سیاست‌های مناقشه برانگیز جکسون، سیاست‌های او در رابطه با سیاه‌پوستان و بومیان آمریکایی می‌باشد، جکسون از مخالفان الغای برده‌داری بود و همچنین او در سال ۱۸۳۰، قانون حذف سرخپوستان را امضا کرد که به موجب آن اکثر اعضای قبایل اصلی جنوب شرقی آمریکا را به اجبار به سرزمین‌های مشخص سرخپوستان منتقل می‌کرد‎.

انتخاب مجدد

جکسون در سال ۱۸۳۲ دوباره به عنوان ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا انتخاب شد. سال ۱۸۳۵ یعنی در دومین دور ریاست جمهوری اندرو جکسون، آمریکا برای نخستین و تنها بار بدهی خارجی نداشت. او همچنین نخستین رئیس‌جمهوری آمریکا بود که با قطار سفر می‌کرد.

بعد از ریاست جمهوری

وی بعد از پایان دوران ریاست جمهوری اش به محل زندگی پیشینش در هرمیتاز ایالت تنسی برگشت و به مدیریت ملک و املاک خود در آنجا پرداخت. جکسون در دوران بازنشستگی خود فعالیت‌های سیاسی اش را در حزب دموکرات ادامه داد و از ریاست جمهوری مارتین ون بورن و جیمز کی پولک حمایت کرد.

میراث اندرو جکسون

تا مدت‌ها جکسون در فضای عمومی ایالات متحده به عنوان مدافع دموکراسی و مردم عادی مورد احترام بوده‌است. با این حال بسیاری از اقدامات او تفرقه‌انگیز به حساب می‌آمده و با حمایت‌های گسترده و مخالفت‌های شدید بسیاری در کشور مواجه می‌شده‌است. شهرت او از دهه ۱۹۷۰ عمدتاً به دلیل دیدگاه‌های وی مانند مخالفت با لغو برده‌داری و سیاست‌هایش مبنی بر پاکسازی و تبعید اجباری بومیان آمریکا از سرزمین‌های اجدادی‌شان آسیب دیده‌است.